Nasıl da değişebiliyor insanın dengesi birdenbire. Bir süre kendine verdiğin 'gaz' la epeyce bir gidiyorsun, sonra devri düşüyor motorun, vites küçülüyor, yol hep rampa yukarı. ( Epey sürücü olmuş muyum ne?) En azından benim için böyle.
İncecik bir çizginin bir yanında gün güneş, diğer yanda zifiri karanlık. Bir bu taraftasın, bir diğer... Bazen de "yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe".
Demir bir çizgi olsun ki geçişler mümkün olmasın. hep olmak istediğin yerde,istediğin mevsimde,istediğin aydınlıkta...
YanıtlaSil