11 Ekim 2013 Cuma

IRMAK'LA BİR YIL

Geçen yıl bugün bir günlük anneydim. 2 kilo 60 gramlık minik kızım kuvözde yatıyor, soluk almakta zorlanıyordu. Simsiyah saçları, hafif çekik gözleriyle beni biraz şaşırtmıştı :) Derler ya görür görmez benim bebeğim olduğunu anladım diye. Hiç de öyle olmadı, "hımm, bu mu bizimki?" gibi bir şey demiştim Gök'e :))

Zorlu bir yirmi günden sonra evimize geldi minik Irmak. Günden güne kilo alması, uzaması, gülmeyi, ses çıkarmayı öğrenmesi, elinde bir nesne tutmaya başlaması, kaşıkla yediği ilk püreler, oturmaya başlaması, ayağa kalkması... bir yıl içinde ne çok şey değişmiş bakınca. Şimdi "ann-ne...ann-ne" diye sesleniyor arkamdan. Minik işaret parmağıyla sağı solu, kuşları gösteriyor, şaşırma ünlemi var "hii" gibi bir ses. Oyun yapıyor kendi kendine, kahkaha atıyor şebekliklerim karşısında. Nerden nereye.

Eski tulumuna baktım da dün. Ne kadar ama ne kadar minikmiş Allah'ım.

Doğru dürüst açamazdı gözlerini uykudan benim miniğim. Şimdi o gözlerden hiçbir ayrıntı, ufacık bir ip parçası, bir ekmek kırıntısı dahi kaçmıyor. Köpek sesi mi duydu, kulak kesiliyor. Telefon mu çaldı, önce Irmak duyuyor.

İyi ki doğmuş benim güzel bebeğim. İyi ki bizi seçmiş anne babası olarak. Tüm bebeklerle beraber sağlıkla ve mutlulukla büyüsün.