Küçük şehrimizdeki bir konserde, İncesaz'ın "Bir Çapkına Yangınım" adlı şarkısı söylenirken tango yapacağımı öğrendiğimden beri heyecan içindeyim sevgili okurlarım. Önce biraz temkinli yaklaştım habere. Belki hocam beni yeterli bulmaz, belki iptal olur vb. olasılıkları düşündüm. Ancak geçen haftadan bu yana hummalı bir çalışma içindeyiz. Beş saati bulan çalışmalarda ayaklarım ve bacaklarım yıllardır çekmediği acıları hatırladı. Merdiven inip çıkmanın ne kadar zorlayıcı olabileceğini uzun zaman sonra yeniden anımsadım.
Fakat her şeye rağmen çok keyifli ve güzel bir süreç. Hele ki Galip Hocam'ın "evet! işte bu!" "şimdi dans ediyoruz" gibi sözlerini duyduğumda, iyi olduğum zamanlar onun aldığı keyfi gördüğümde tüm sızılar geçiyor.
Yalnız tango ne ince, ne zor dansmış arkadaş! Ufacık bir ayrıntı öyle önemli ki; onu atlarsan her şey berbat olabiliyor. Ya da incecik bir detayı kavradığında ancak olayı kıvırabiliyorsun.
Günlerdir tango videoları izliyor, evde ayna karşısında çalışmaları sürdürüyor, dans ayakkabılarıyla takır tukur geziniyorum. Tangoyla yatıp tangoyla gözümü açıyorum. Umarım haftaya pazar akşamı güzel bir gösteri ile çalışmaların sonucunu alırız.
Sabrı ve yoğun emeği için Galip Hoca'ya, ayakkabı ve moral destek için sevgili Gök'e, evde bir dans delisine katlandığı için Miacığım'a, heyecanımı her yönüyle paylaştığı için cancağızım Nar'a teşekkürü borç bilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder