Bir yerde, birileriyle öğrendiklerimizi, bambaşka adreslerde, akıllara gelmeyecek, hayâllere sığmayacak kişilerle kullanmak, ne tuhaf... Birilerinin izlerini, anılarla dolu lekelerini kapatmak başka renklerle... Ya da hiçbir şey tuhaf değil ne bileyim.
Ama yok yok, halâ tuhaf bulunacak şeyler var. İyi ki de var. Aynı kente yine ancak hayâli kurulabilecek bir şekilde toplanmak örneğin.
Şaşırt beni hayat! Güzel bir şaşkınlıkla açılsın ağzım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder